Judokamp 2018 ter ere van het 50-jarig bestaan

judokamp 2018 judo vianen

Intussen zijn we al wat weken verder en we hopen dat iedereen is bijgekomen van alle activiteiten en de weinige hoeveelheid slaap 😉

Dit jaar zaten we op 28, 29 en 30 september in het YMCA Boshuis in Driebergen. Lekker dicht bij huis! Waarom zo dichtbij? Op zaterdag konden we zo daggasten ontvangen welke vanwege het 50-jarig bestaan mochten meedoen aan alle activiteiten.

De eerste avond

Vrijdagavond werd er verzameld op het parkeerterrein van Sportcentrum Helsdingen, vanuit hier kon iedereen met de auto worden weggebracht naar Driebergen. Rond half acht was iedereen aanwezig en konden de bedden worden opgemaakt.

Het kampvuur stond al heerlijk te branden, dat was niet zomaar, we mochten op bamboe stokken onze eigen broodjes afbakken om vervolgens met een knakworst op te kunnen eten. Een toetje mocht niet ontbreken, marshmallows kunnen tenslotte ook op de stok en in het vuur om daarna opgepeuzeld te worden.

Wat waren ze nu nog lief en zoet bezig.. De nacht was voor velen kort of opgebroken. Want wat is er nu leuker dan wakker blijven! Dat mag tenslotte thuis niet… Ach zolang je er niemand anders mee wakker maakt/houdt is er niet veel aan de hand, maar sommigen weten wel beter 😉

Zaterdag = activiteitendag!

Om half acht werd iedereen gewekt en konden we gaan ontbijten. Veel was er niet geslapen, dus we zagen veel kleine oogjes bij het ontbijt. Maar echt tijd om rustig wakker te worden was er niet! Om kwart over negen stond Hans klaar om met alle weekendgasten te gaan hardlopen!

Ondertussen kwamen de daggasten binnen gestroomd. Coen en Sandra stonden ze op te wachten, half in judopak (want het was KOUD!). Dus alle daggasten moesten zich warm aankleden en hun judojas erbovenop aan doen.

De groep hardlopers was intussen begonnen aan een aantal spellen, deze zouden onderbroken worden door de komst van de daggasten, maar dan moesten we ze wel eerst zien te vinden. Met een kleine wandeling door het bos konden de twee groepen zich met elkaar verenigen en teruglopen naar het boshuis.

De ochtend was nog niet voorbij en we hadden nog een uur voor de lunch, dat betekende judoën! De grote groep werd in drieën gesplitst, zodat elke groep een 20 minuten kon judoën op het leeggelopen springkussen (op het zand) met Coen en Sandra en de rest spellen kon doen met Hans.

Tooeettooeet!

De lunchtoeter ging af! Althans, de claxon van één van de auto’s welke als wisselsignaal werd gebruikt. Tijd voor de lunch! Roel had de hele ochtend pannenkoeken staan bakken, het rook heerlijk! Zo smaakten ze ook, iedereen zat heerlijk te smikkelen, want na zo’n ochtend actief bezig zijn in de buitenlucht hebben we honger!

Het middagprogramma was een zeskamp. De grote groep werd in zes teams verdeeld met één captain per team. Elk team kon zo tegelijk hun eigen spel spelen. Welke spellen waren er zoal? 4-persoons ski’s om mee te lopen, zaklopen, kaasdragen, waterdragen op een helm, rupsband lopen en een mini-stormbaan. Uiteindelijk won het team met de meeste punten, Team Zandkasteel met captain Koen wonnen!

Iedereen was inmiddels uitgeteld, dus konden we terug naar het boshuis. Hier hadden we de tijd om om te kleden, op te frissen en spelletjes te spelen tot we konden eten. Een groot deel was aan het springen op het grote springkussen buiten terwijl een andere groep bezig was met Giant Jenga.

De barbecue stond intussen aan en het vlees kon er op! Allemaal hongerige judoka’s stonden in de rij te wachten om aan te mogen vallen.

Na deze heerlijke maaltijd hadden we wederom de tijd voor onszelf tot een uurtje of negen. De daggasten werden vlak na het eten opgehaald, die konden thuis lekker douchen en naar bed. Want het was zo leuk en gezellig dat sommigen het einde van de oprijlaan niet haalden en zo in slaap vielen in de auto.

Het nachtspel!

Martijn was inmiddels gearriveerd voor de tweede nacht om sowieso het nachtspel te organiseren. Hij had een heks gezien in het bos, deze was op zoek naar bijzonder spul, het zat in zakjes welke Coen en Sandra bij zich hadden. De bedoeling was om de zakjes naar de heks te brengen, per zakje kregen ze één munt welke ze moesten bewaren. Maar er waren ook rovers op de loer! Deze rovers wilden dezelfde zakjes als de heks, alleen zij betaalden er niet voor!

Het was een spannend spel, soms wat té spannend, maar de meesten hebben gelachen, zijn soms flink geschrokken maar wisten toch regelmatig de zakjes bij de heks te krijgen. De heks was zelfs van gedaante veranderd! Uiteindelijk had David de meeste zakjes bij de heks gekregen, maar liefst 7 zakjes!

Na dit spannende spel in de kou was het bedtijd. Verrassend genoeg was het in elke kinderkamer om 1 uur ’s nachts al helemaal stil..! Wakker blijven is toch niet zo’n goed idee, of wel? 😉

De laatste dag

Zondag werd er gezwommen, maar om bij het zwembad te komen moest er eerst een kwartier worden gewandeld. De judoka’s kregen een uur de tijd om te ontspannen of te spelen in het water. De meeste senioren zijn in een warm-water bad geploft en er niet meer uit gekomen, heerlijk bijkomen op deze zondag ochtend. Als ze maar niet werden geplaagd door de jeugd, welke één voor één in het koude dompelbad werden gegooid. Tja, als je senioren gaat plagen, kan je zoiets verwachten 😀

Na het zwem-avontuur was het tijd om op te ruimen en schoon te maken. Maar niet voordat iedereen de lunch naar binnen had gewerkt. Van zwemmen krijg je honger!

De laatste paar uurtjes was opruimen, schoonmaken en spelen! Wachten totdat iedereen werd opgehaald. Rond 15 uur gingen de laatsten in de auto en konden we het boshuis achter ons laten.

Het was gezellig, leuk, sportief en super! Zien we jullie de volgende keer weer?!