Naast de verhalen van Jopie Judo (die je niet gemist kunt hebben afgelopen zomer, je vindt ze hier) zijn er nieuwe verhalen geschreven die voortborduren op waar Jopie mee begonnen is. Dit is de jongere judoka Japie, welke les heeft gehad van Jopie en veel nieuwe verhalen te vertellen heeft over de afgelopen 20 jaar van Judo Vianen.
In de zomer vakanties kan je helaas niet judoën omdat het sportcentrum dan dicht is. Om als wedstrijd groep en enthousiaste judoka’s nog lekker bezig te zijn gingen wij altijd hardlopen.
Zoals elke zomervakantie gingen wij met een grote groep wedstrijd judoka’s naar het Panbos bij Zeist. Meestal gingen we dan met 2 groepen hardlopen, met een wat hoger tempo voor de oudere en een iets lager tempo voor de jongere/nieuwere judoka’s.
In al de jaren dat we zijn wezen hardlopen in de bossen hebben we al genoeg grappige en leuke dingen gezien. Op 1 van de keren was Hans al voorman van een groep voorop aan het hardlopen, zo kon hij het tempo goed aangeven. Normaal ging dit heel goed, alleen 1 keer had Hans een boomwortel over het hoofd gezien. Dit was geen gewone boomwortel maar deze wortel stond netjes boven de grond in een boog, er paste precies 1 schoen onder. Je raad het denk ik al, ook Hans zijn schoen paste er onder. Ik heb nog nooit iemand zo mooi en in slow-motion zien vallen; rechtstandig voorover met zijn neus in het zand. Iedereen kon er heel goed om lachen, vooral Hans die het hardste moest lachen.
Omdat we al vele jaren in hetzelfde bos liepen, probeerden we nog wel eens nieuwe routes uit. De normale routes konden we op een gegeven moment al achterstevoren lopen, of verschillende routes combineren om zo zelf een mooie nieuwe ronde te maken. Ook deze keer hadden we het plan opgevat om zelf een route te maken, al duurde het wel heel lang voordat we bekend terrein tegen kwamen.
Nadat we al meer dan 10 minuten door het bos aan het dwalen waren geweest volgde we Hans op zijn woord dat we hier nog even door moesten lopen we terug zouden komen op onze route. Helaas bleek dit toch anders uit te pakken en stonden we aan de verkeerde kant van het bos, langs de provinciale weg en bleek het nog meer dan een half uur hardlopen te zijn naar ons beginpunt…
Niet alleen tijdens het hardlopen kan het wel eens fout gaan, ook na het hardlopen op de terugweg. Helaas had Marcel een jongen in zijn auto die iets te enthousiast was gaan hardlopen. Normaal ben je dan alleen moe, alleen bij hem sloeg het helaas voor Marcel zijn auto op z’n maag. Marcel heeft nog weken last gehad van de niet zo frisse lucht in zijn auto…
Waargebeurde verhalen van een huidige senior judoka!