Hoi allemaal, daar ben ik weer. Vorige keer had ik verteld dat ik wel eens wat ongelukken heb gehad. Een tijdje geleden was het dus weer raak. Ik was net hersteld van een ongeluk met m’n brommer, waarbij ik twee geparkeerde auto had geraakt. Ik had een behoorlijke wond aan m’n knie en hij was aardig pijnlijk en opgezwollen. Ik moest zeker 6 weken rust houden en mocht niet trainen. Trainer John baalde daar natuurlijk behoorlijk van.
Na die paar weken was ik eindelijk weer genezen en wat denk je: ik keek bij het oversteken niet goed uit en werd aangereden op m’n fiets. Weer geen trainen dus. Ik durfde het bijna niet te vertellen aan John. Hij zei ook: ”Je bent ook veel te onstuimig”.
Gelukkig is dit alweer een tijdje geleden, maar laatst hebben we wel gelachen. Afgelopen zomer had John een barbecue bij hem thuis geregeld. Heel veel wedstrijdjudoka’s waren er. Maar in plaats van met de hete barbecue vorken in het vlees te prikken, zaten Coen, Frank en ik elkaar te prikken. Op een gegeven moment begon er iets te stinken en te roken. Eén van de meiden zei er iets van. Natuurlijk had Cor weer vergeten z’n vlees van de barbecue te halen! Maar dat gaf niet, want met flink wat saus is het toch ook te eten. John kon er wel om lachen en wij ook.
(Waargebeurde verhalen uit een grijs verleden van een senior judoka; gepubliceerd in het clubblad KIAI van JudoVianen in 2000)