Hallo hier ben ik weer. Alweer een nieuw jaar. Gelukkig heb ik al m’n vingers nog na het afsteken van het vuurwerk. Je begrijpt wel dat we voor de judolessen buiten de gymzaal de Lijnbaan ook regelmatig rotjes gingen afsteken.
Ik ging op een gegeven moment met een klein ligt rotje lopen om hem stiekem bij iemand te gooien. Wat denk je, klapt ie in m’n hand. Gelukkig was alleen m’n hand een beetje zwart. Stom hè. Frank lachte natuurlijk het hardst en zei zoals altijd: “Wat oen zeg”. Nu had, ik geloof Erwin, een strijker achter een kunststof bordje gestopt van de gymzaal. Want wij zeiden dat dat wel leuk zou zijn .Toen die strijker knalde was het hele bordje weg. Nou Erwin schrok enorm want dat had hij nooit verwacht(wij natuurlijk wel). Hij zei stel je voor als bijvoorbeeld John erachter zou komen.
Gelukkig waren wij niet weer zo gek als andere judoka’s. Zo was er een keer een judoka die zei dat ie naar het toilet moest tijdens het judoën. Toen meester John eens ging kijken waar hij bleef rook hij een beetje een vuurwerk lucht. Had die oen vuurwerk in het toilet afgestoken. Nou John was hartstikke kwaad en die jongen kon gelijk naar huis.
Ik kon altijd goed judoën met Erwin alleen deed ik laatst een keer een worp bij hem en op de een of andere manier kwamen onze hoofden tegen elkaar. Wat een klap zeg. Ik wilde direct weer doorgaan maar Erwin vertelde dat het toch even zwart werd voor z’n ogen. Nu had ik wel vaker een klap op m’n hoofd gehad dus misschien was ik het wel gewend. Alhoewel, toen ik afgelopen keer met Simon ging judoën en ik achterover viel met een werpactie van hem, klapte ik met m’n hoofd keihard op een van de bankjes. Mevr. Hagemans die daar zat schrok zich kapot maar ik ging direct verder judoën want ik had niet echt pijn. Totdat ik s ‘avonds thuis kwam. Tjeetje wat een koppijn ik kon zelfs geen stripboekje lezen. M’n moeder zei dat ik dan waarschijnlijk toch een lichte hersenschudding had.
(Waargebeurde verhalen uit een grijs verleden van een senior judoka; gepubliceerd in het clubblad KIAI van JudoVianen in 2000)
