Hoi allemaal daar ben ik weer. Goh ik weer wat meegemaakt hoor. Je hebt wel eens van die eigenaardige figuren. Nu hebben wij in onze groep met grote judoka’s ook zo’n apart figuur . Mark heet ie.
Veel jongens en meiden willen niet altijd graag met heem judoën maar ik heb er niet zo’n probleem mee. Het aparte aan hem is dat hij zo’n een beetje vreemd reageert, alsof hij iets niet begrijpt. Als ik met hem op de grond judoot dan zet ik wel eens een verwurging bij hem aan. Het duurt dan vaak even voordat hij aftikt alsof hij niet weet dat dat moet. Hij loopt dan helemaal rood en paars aan alsof hij bijna stikt en klopt dan pas af. Laatst was John ook wat aan het uitleggen en hij begreep het geloof ik niet helemaal en Pauline zei er iets van. Hij keek haar aan en zei heel venijnig “Hou je bek!”. Zo joh die Paulien die schrok toch wel even.
Maar wat ik laatst toch weer meemaakte. Ik sta met Ex-commando Ed (beer van een gozer) en met Mark te luisteren naar de uitleg van John en Mark lette niet helemaal op. Ed zei tegen Mark terwijl hij hem een licht duwtje gaf : ”Hé joh let even op.” Vervolgens geeft Mark Ed een keiharde duw terug en zei luid zoiets van: “Doe normaal joh”. Vervolgens geeft Ed hem weer een duw en voordat dat ik het wist viel Mark Ed, helemaal door het lint, aan. Nou ja dat moet je niet bij Rambo Ed doen. Ed pakte Mark vast en drukte Mark op de grond om hem in bedwang te houden. Mark werd helemaal wild en schreeuwde : “Ik vermoord je, ik vermoord je”.
Mevrouw Hagemans, die bij ons de wedstrijden regelt, zat langs kant en schrok zich kapot. Je had haar gezicht moeten zien. John had zich er inmiddels mee bemoeit en Mark kon even in de kleedkamer afkoelen. Gelukkig is het allemaal wel weer goed gekomen want ach, we kennen Mark wel zo’n beetje.
Hij heeft ook ooit met z’n broer wel eens gejudood. Dat was maar van korte duur want voordat je het wist hadden die twee al ruzie. Op een gegeven moment is ie met judo gestopt. Hij heeft het nog tot de blauwe band geschopt. Eigenlijk was het wel een beetje zielig want hij kon er zelf eigenlijk ook niet aan doen dat hij zo was. We hebben natuurlijk wel wat meer wel eens van die eigenaardige figuren in onze groep gehad maar daar vertel ik later wel eens wat over.
Nou ik zou zeggen tot de volgende keer.
(Waargebeurde verhalen uit een grijs verleden van een senior judoka; gepubliceerd in het clubblad KIAI van JudoVianen in 2003)
