Hoi allemaal, daar ben ik weer. Nou, er is weer veel gebeurd de laatste tijd. Ik judo, zoals je misschien wel weet, elke vrijdagavond. Ik heb nu sinds kort een nieuwe judomeester. Mijn andere meester moest voor zijn werk emigreren, dus kon hij helaas geen judoles meer geven.
Gelukkig krijgen we nu van iemand anders judoles, want ik zou het toch wel jammer vinden als er geen judo meer zou zijn. Ik heb de nieuwe judoleraar al een keer eerder gezien. Je weet misschien nog wel, dat ik had meegedaan aan de clubkampioenschappen.
Nou, die nieuwe judomeester deed ook mee en stond in de finale. De nieuwe judomeester John moest tegen de assistent-meester van mijn oude judomeester. Nou heeft die assistent-meester Henk al de zwarte band en meester John had pas de bruine band. Ik dacht dus “Nou, dat wint meester Henk wel.” Dat was dus mooi niet zo. Meester Henk had geen schijn van kans tegen meester John. Die gooide hem alle kanten op, dus die was best goed.
Nu heb ik dus les van meester John. Meester Henk heb ik eigenlijk nooit meer gezien. Waarom weet ik niet. Meester John is soms best streng, omdat wij wel eens lopen te dollen in de les en niet opletten. En weet je wat ik nou gehoord hebt: meester John is Nederlands kampioen geworden! Wauw en ik dacht dat je alleen maar goed was als je de zwarte band had. Daar zat ik dus mooi naast.
Afgelopen keer moesten we trouwens lachen in de les. Want een jongen bij ons in de les (hij heet Hero) had zijn broek gescheurd. Toen een nieuwe assistent-meester Cor zei: “Hero, laat eens kijken”, scheurde hij de naad helemaal open en had Hero twee broek-helften. Oeps!
(Waargebeurde verhalen uit een grijs verleden van een senior judoka; gepubliceerd in het clubblad KIAI van JudoVianen in 1996)
