Hallo allemaal,
Nou eindelijk is het weer zover we mogen eindelijk weer judoën. Ik hoop dat het begin van het seizoen nu beter gaat dan vorig jaar. Ik zal je vertellen waarom. Ten eerste deed ik nooit wat aan m’n conditie als het zomervakantie was. Nee, ik dacht alleen maar aan vrij zijn en lekker vakantie houden. Maar als het judoseizoen dan weer begon dan was ik in het begin helemaal kapot omdat ik m’n wedstrijdconditie helemaal kwijt was. Nu, dit jaar, had meester John daar wel wat op gevonden. Wij kregen als wedstrijdjudoka’s allemaal een trainingsschema mee naar huis om in de vakantie te gaan trainen.
Ik ging dus met Frank en Coen hardlopen. In het begin ging dat best aardig maar na een tijdje lopen, als we weer stopten, liepen we gelijk weer kattenkwaad uit te halen of gingen we in het gras stoeien en kwam van het lopen niet veel terecht. Zo ook op een dag zei Simon dat we met z’n vieren wel konden gaan hardlopen. Simon nam een gewicht mee om zo het lopen zwaarder te maken. Ik vroeg me eigenlijk af of dat wel zo handig was. Het gewicht had hij geleend van een vriend.
Na een tijdje lopen hadden we het lopen wel weer even gezien. We waren bij een woonwagenkamp gestopt, zegt Simon: “Laten we een wedstrijdje doen wie het hoogste kan gooien met dit gewicht, ik begin wel.” Simon wilde zo hoog mogelijk gooien en gooide uit alle kracht, alleen gooide hij niet omhoog maar naar achter over z’n hoofd waardoor het gewicht in de sloot viel die daar lag. Simon schrok want dat gewicht was geleend. Nou Coen ging dan wel even in de sloot staan tot aan z’n knieën. Dat water stonk enorm, maar hoe hij ook zocht hij kon het niet vinden. Simon baalde dus enorm.
Later in het seizoen had meester John Vonk een schuurtje geleend, dat schuurtje was van de oma van Pieter waar wat matten waren gelegd zodat we met een paar westrijdjudoka’s toch nog konden judoën Dat was best leuk, want de deuren van schuur stonden open en het was heel mooi weer buiten. Maar omdat ik zelf met de andere jongens niet veel had gedaan aan onze conditie viel het judoën toch weer wat tegen. Die conditie ben je snel kwijt… Na afloop gingen we nog even wat drinken bij de oma van Pieter. Heel veel later heeft John zelfs nog dit huis gekocht.
Tot de volgende keer!
(Waargebeurde verhalen uit een grijs verleden van een senior judoka; gepubliceerd in het clubblad KIAI van JudoVianen in 1999)